حزن (فقه)اندوه یعنی ناراحتی و از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، صوم و قضاء سخن رفته است. ۱ - اندوه در عید قربان و فطر و روز عاشورایادآوری غصب حقوق امامان معصوم علیهم السّلام از سوی حاکمان ستمگر و ابراز اندوه بر آن، بویژه در عید فطر و عید قربان [۱]
کشف الغطاء ج۳، ص۲۶۸
و اظهار اندوه در مصائب وارد شده بر خاندان پیامبر صلّی اللّه علیه و آله، بویژه امام حسین علیه السّلام و بخصوص در روز عاشورا، مستحب است. زیارت حضرت سید الشهداء علیه السّلام با حال حزن مستحب است.
۲ - روزه در روز عاشورابر استحباب روزه گرفتن در روز عاشورا به انگیزه اظهار اندوه بر مصیبت آن حضرت ادّعای اجماع شده است، لیکن برخی متأخّران آن را حرام و بسیاری از معاصران مکروه دانستهاند. [۴]
مستند العروة(الصوم) ج۲، ص۳۰۲-۳۰۳.
۳ - حزن در تلاوت قرآنتلاوت قرآن با صوت حزین [۸]
کشف الغطاء ج۳، ص۴۶۱.
و همدردی با مصیبت دیدگان و کاستن از اندوه آنان با کلمات تسلّیبخش، مستحب است.
۴ - قضاوت در حال اندوهدر حال اندوهگینی بر کرسی قضاوت نشستن کراهت دارد. [۱۱]
قواعد الاحکام ج۳، ص۴۶۲.
۵ - نافله در حال اندوهترک نافله در حالت غمگینی جایز است، بدین معنا که تأکیدی بر انجام دادن این عمل مستحب در حالت یادشده نیست. ۶ - پانویس
۷ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۲۱-۷۲۲. |